Brand bij Dakan, brand bij Dakan.

Na een avondje doorwerken gisteren aan opdrachtjes en opdrachten allerlei had ik mezelf een uitslaapvoormiddag beloofd. Maar zo rond half tien deze ochtend riep broer Pieter me wakker met de mededeling 'dat er iemand van de chiro aan de telefoon was'. Pieter zit niet in de chiro en moest dus mij doorgeven. Enigszins verward hoorde ik vanuit mijn bed de mededeling aan, want wie van de chiro belt er nu al op dat vroege uur? Zo lang trekt toch niemand het op café? Zeker niet in Waarschoot. Het was gisteren wel medeleider Brams verjaardag, maar dan nog. Dat en nog veel meer schoot door mijn hoofd.

Dat zorgde ervoor dat broer Sander, die ook chiroleider is en blijkbaar al iets wakkerder was, rapper beneden was om de telefoon aan te nemen. Niet veel later hoorde ik hem naar boven roepen dat 'onze lokalen afgebrand zijn'. Ik was meteen klaarwakker.

Nog geen minuut later stonden we met onze fietsen buiten om in volle vaart naar de chiro te rijden. Onderweg vertelde Sander dat enkel het leiderslokaal en de keuken getroffen waren, wat al meteen een halve geruststelling was. Aangekomen op de chiro bleek het toch erger dan gedacht. Alles uit ons leiderslokaal is weg: stukken van het dak, zetels, tafels, stoelen, vlag, trommel, tv en dvd-speler, de niet onbelangrijke frigo's, vele bakken drank, de vellen karton waarop de liedjes stonden die we wekelijks zongen, het deel van het archief dat we op de chiro bewaren en nog zoveel meer. De keuken was er op het eerste zicht iets minder erg aan toe, maar ook daar is zo goed als alles onbruikbaar geworden.

Onze vriendelijke buurvrouw was heel vroeg vanmorgen wakker gemaakt door haar honden die onraad geroken hadden, en vanzelfsprekend verwittigde ze de pompiers. We mogen van geluk spreken dat ons lokaal zo dicht bij de brandweerkazerne is.
De reacties van de collega-leiders waren intussen al heel gelaten. Veel valt er immers niet meer aan te doen. Het enige wat ons nog rest is vreselijk veel geld ophalen bij iedereen die diep vanbinnen een hart voor de Chiro heeft, en bij uitbreiding ook voor Chiro Dakan. Met dat geld ophalen heeft onze chiro ondertussen al wat ervaring . Het gebouw dat nu afgebrand is, werd begin jaren '90 gebouwd nadat een brand het allereerste, houten, lokaal (° 1956) bijna volledig verwoest had. En de tweede bouw op ons plein is ondertussen ook al aan zijn derde versie toe.

Bij de aankomst op het plein was ook al een mannetje van de regionale pers aangekomen. Daarna zouden er nog twee volgen. Na de noodzakelijke interviews kwam de hoofdleiding verslag uitbrengen over die interviews. En dan weet je, als journalist in spe, tegen welk beeld je als journalist zal moeten opboksen: de 'ze schrijven toch wat ze willen' en 'ze verdraaien je woorden toch' waren niet van de lucht.

En als je er zelf middenin staat, blijkt dat je je wel wat kan inleven in dat beeld. Want wat lees je dan op de sites van Het Nieuwsblad of Het Laatste Nieuws? "Het is nog onduidelijk of de brand werd aangestoken." Jaja. Eigenlijk is nog helemaal niet duidelijk wat de oorzaak is. Er doen natuurlijk al vele wilde verhalen de ronde, maar die zijn op niets gebaseerd. Enkel een expert kan de juiste vaststellingen doen, zoals in de volgende zin van het korte artikel staat. En die expert moet dan nog de hulp inroepen van een hond uit Hoei.

Veel tijd om daarover verontwaardigd te zijn hebben we echter niet. Morgen begint de opkuis en gaan we ons beraden over zogenaamde ludieke acties. Ideeën zijn natuurlijk altijd welkom.

Update: nu ook foto's en een vollediger bericht op het Nieuwsblad.